Uroczystościom patriotycznym 11 listopada w kościele parafialnym p. w. Bożego Ciała w Józefowie nad Wisłą patronował wielki, choć ostatnio trochę zapominany, Polak – Stefan Kardynał Wyszyński. Młodzież z klas gimnazjalnych i z liceum pod opieka katechetów i p. polonistki przypomniała tę postać, o której sam Jan Paweł II powiedział: „Takiego Ojca i Pasterza Bóg daje raz na tysiąc lat”.
    Stefan Wyszyński urodził się w 1901 r. w Zuzeli. Gdy miał 9 lat, zmarła mu matka. Tęsknota za nią skierowała jego serce ku Matce Najświętszej. Ksiądz Prymas pochodził z głęboko wierzącej rodziny. Jego ojciec był organistą, często jeździł na Jasna Górę, natomiast ulubionym miejscem pielgrzymek jego matki była Ostra Brama. W wieku 16 lat Stefan Wyszyński rozpoczął naukę w Liceum św. Piusa X we Włocławku, gdzie odkrył swoje powołanie do kapłaństwa. Miał jednak duże problemy ze zdrowiem. Ówczesny kościelny w katedrze włocławskiej powiedział nawet, że z takim zdrowiem, to trzeba raczej iść na cmentarz niż do świeceń. Święcenia otrzymał w 1924 r. , w dniu swoich urodzin. Był profesorem w seminarium duchownym we Włocławku. Podczas drugiej wojny światowej jako znany wykładowca był poszukiwany przez Niemców. Ukrywał się w Laskach pod Warszawą oraz pełnił posługę kapelana grupy „Kampinos” w czasie powstania warszawskiego. W roku 1953 został aresztowany przez władze komunistyczne i wywieziony z Warszawy. Umarł 28 maja 1981 roku w uroczystość Wniebowzięcia Pańskiego.
    Młodzież przygotowała piękną dekorację. Uczestnicy Mszy Św. mieli okazję przypomnieć sobie postać Prymasa Tysiąclecia dzięki zdjęciom z różnych okresów jego działalności. Mottem przewodnim były słowa Stefana Kardynała Wyszyńskiego: „Kocham Ojczyznę więcej niż własne serce”. Zainteresowani mogli też obejrzeć pamiątkowe albumy poświęcone tej ważnej postaci. W drugiej części kościoła dekoracja patriotyczna, składająca się z wymownym, brzozowych krzyży, przypomniała nam wszystkie ważne daty na naszej drodze do wolności.
    Cały program przygotowała młodzież w ramach projektu edukacyjnego. Projekt edukacyjny to nie praca z najlepszymi i najzdolniejszymi, to też okazja, dla tych, którzy nigdy wcześniej nie odważyliby się na publiczne wystąpienie. I nawet jeśli niektóre kwestie były krótkie, czy niezbyt wyraźnie wypowiedziane, doceńmy odwagę tych młodych ludzi i nie podcinajmy im skrzydeł. To przecież także o nich pisał Kardynał Wyszyński: „Jesteście pokoleniem milenijnym, przełomowym, które żyje na grani dwóch Tysiącleci. Musicie mieć w sobie coś z orłów! – serce orle i orli wzrok ku przyszłości.” (J.M.)