Ten wierszyk nadal przychodzi mi na myśl ósmego marca. Pamiętam go jeszcze ze szkoły podstawowej, kiedy jako dziewczynka cieszyłam się z każdego przejawu sympatii ze strony chłopców. Choć trzeba przyznać, że czasami dziwnie tę sympatię okazywali, na przykład podstawiając nogę czy ciągnąc za warkoczyki. Wybaczałyśmy wspaniałomyślnie wszystkie ich wybryki, kiedy w Dniu Kobiet recytowali dla nas wiersze i śpiewali piosenki.
    Nic nie zmieniło się od tamtej pory. Nadal każdy przejaw uprzejmości i kurtuazji ze strony mężczyzn stanowi miły akcent w codziennym życiu. Kwiatek jako wyraz pamięci, niekoniecznie tylko przy wyjątkowej okazji, miłe słowo oraz zwyczajne zainteresowanie to tylko drobiazgi, ale mające ogromną wartość. Ósmy marca to dzień, kiedy wszystkie te "drobiazgi" kumulują się w wyjątkowy sposób.
    Na pewno na długo pozostanie nam w pamięci repertuar przygotowany przez męską część szkolnej społeczności (choć wiem, że i kobieca ręka przyłożyła się do przedsięwzięcia :)). Już hasło przyświecające uroczystości, a mianowicie: "Świat bez kobiet byłby jak ogród bez kwiatów", sprawiło, że wszystkie poczułyśmy się wyjątkowo. Życzenia od mężczyzn sypały się jak z rękawa, przeplatane co ładniejszymi piosenkami o kobietach i dla kobiet. Całości dopełnił występ chóru męskiego pod batutą dyrektora ZSO pana Andrzeja Kieresa. Takiego prezentu nikt się nie spodziewał! Gromkie brawa i łezka w oku - tylko tak mogłyśmy nagrodzić przystojnych chórzystów.
    Po części artystycznej przyszła pora na poczęstunek i miłe pogawędki przy wspólnym stole. Aż żal się było rozstawać...
    No, cóż, drogie panie, pozostaje nam tylko rewanż w równie dobrym stylu...

E.K.