W maju 2006 roku miłośnicy historii wyruszli na wycieczkę do Lublina. Celem wyprawy było odwiedzenie muzeum-obozu koncentracyjnego na Majdanku.
    Obóz utworzony został na rozkaz Reichsfuhrera SS H. Himmlera, zwany potocznie Majdankiem, funkcjonował od końca 1941 do lipca 1944 roku. Początkowo nosił nazwę obozu jeńców wojennych, lecz w praktyce łączył funkcje obozu jenieckiego i koncentracyjnego.

    Na obszarze 270 hektarów położonych na wschód od Lublina, wybudowano 289 różnego rodzaju obiektów, m.in. baraki więźniarskie, komory gazowe i krematoria, wieże strażnicze i wartownie. Centralną część obozu stanowiły drewniane baraki dla więźniów. Organizacyjnie Majdanek podobnie jak inne obozy koncentracyjne, podlegał urzędom centralnym w Berlinie.
Przeciętnie zaludnienie obozu wahało się od 10 do 15 tysięcy osób. Najwięcej było Żydów, którzy w 1942 roku dominowali w obozie. Drugie miejsce zajmowali Polacy.
W obozie panowały fatalne warunki bytowe, brak podstawowych urządzeń sanitarnych, ciężka praca, głodowe wyżywienie, choroby i bezwzględny terror powodowały masowe egzekucje. W sierpniu 1943 roku Majdanek miał najwyższy wskaźnik śmiertelności ze wszystkich obozów koncentracyjnych.
    Młodzież należąca do koła historycznego zapoznała się z historią obozu i warunkami życia więźniów.

J.J.